پیدایش سازه های تاشو-بازشو به لئوناردو داوینچی (1519-1452)، متفکر و هنرمند دوره رنسانس، بر می گردد؛ زمانی که او یک مکانیزم باشونده ساده مسطح طراحی کرد. پس از آن یک مهندس اسپانیایی به نام امیلیو پرز پینرو (1960-1936) سازه های تاشوی سه بعدی را برای اولین بار توسعه داد. از نمونه طرح های او می توان به طراحی و ساخت یک نمایشگاه عمومی تاشونده و سیار به مساحت 8000 متر مربع در سال 1964 در اسپانیا اشاره کرد.ساویتا مفتخر است که پس از سالها تحقیق و پژوهش، توانسته است طراحی سازه های تاشو با فرم آزاد را به عنوان اختراع به ثبت رسانده و تأییدیه انجمن های بین المللی و تخصصی را دریافت نماید. نتایج این تحقیقات و تست نمونه های ساخته شده در مجلات معتبر علمی دنیا به چاپ رسیده و در نمایشگاه اختراعات و کنفرانس های بین المللی معتبر از جمله ژاپن، آلمان و اسپانیا ارائه شده اند.نمونه های ساخته شده چوبی حاصل تحقیقات اولیه این سازه ها بود که در دو حالت گنبدی (هرمی) و چلیکی (سالنی) ساخته شدند. در مرحله بعد، پس از انجام آزمایشات و تست محصول، نمونه هایی با مقیاس واقعی ساخته شدند.